Kapı
bu anlattığım olayı bizzat yaşadım ve inanıp inanmamak size bağlı.
bundan 4 sene falan evvel.bir pazar günü yatağa yattım.pazartesi
okula gidecektim.ben genelde pazar günleri asla uyuyamam ama nedense
uykumu almış olurum:)) neyse uyumaya çalıştım sanırım
başarmıştım.korkunç bir rüya gördüm.pek rüya değil gibiydi.yaa resmen
kendimi yatağımın üstünden izliyordum.ve başımda da bir şey var dı ya
cindi yada karabasan.o sırada uyandım.sırılsıklam olmuştum. yorganı
tepeme kadar çektim.gel de uyu şimdi.düşüne düşüne dalmışım.ve yine
oldu.uykuya tam geçeceğim sırada ayak parmaklarımdan yukarı doğru bir
ağırlık çöküyo ve kımıldayamıyorum ve sesimi duyuramıyorum.o şekilde 3.4
defa oldu beni uyutmadı.ben sinirlendim ve yatakda doğrularak ana avrat
sövdüm.yemin ederim.ve asıl olay bundan sonra başladı.sağa döndüm.nefes
almaya yetecek kadar bir boşluk bıraktım yorganda.daha dalmamıştım
bile.hani otobüsde uykuya dalacağınız sırada kafanız aşağıya düşerken
uyanırsınız ya bende tam o pozisyondaydım.tam o sırada ufak bir titreme
beni sersemleştirdi.uyandım.yorgan neredeyse göğsüme kadar inmişti.ve
yavaş yavaş bedenime bir ağırlık çökyüğünü hissettim.dua okumaya
başladım.ama ayetel kürsi nin sonu gelmiyodu.sure bitmiyodu.ve olan oldu
işte.sanki biri boğazımı sıkıyordu.nefesi yok denilecek kadar az
alıyodum.hatta boğulacağımı bile sandım.ardından cinmi yoksa karabasan
mı bilemem tamamen bedenime yerleşti ve ben bunu bütün iliklerimde dahi
hissedebiliyordum.aniden gözlerim açıldı.ama bedenimi
kımıldatamıyordum.gözlerimle yukarıya bakmaya çalıştım ama olmadı.aradan
4 yıl geçmesine rağmen hala hissedebiliyorum.o şey suratını boynuma
kadar uzattı ve ben nefes alışını bile hissettim.tamam dedim ya ben
ölüyorum.ve ardından uyuşmuş bedenime bağlı kolumu kımıldatabildiğimi
hissettim.ani bir reflexle elimi boynuma götürdüm.ve duvar gibi soğuk
ama canlı bir şeye dokundum ve ardından üzerimde ki ağırlık yavaş yavaş
yok olmaya başladı.elimi biraz daha kaldırdığımda yorganı
tuttum.başından sonuna kadar uyanıktım.o şey gittiğinde hemen doğruldum
ve etrafıma baktım.17 yaşında idim o zaman. annemin yanına gidemedim.bir
şeyler beni göndermedi. olay aynen bu şekilde geçmişti. hımm bir de
ogece yine tam uyuyacakken orhaann!diye biri bağırdı.ses penceremin
dışından geliyodu.yemin ederim.öyle bir sesti ki benden başka kimse
duymadı buna eminim.eğer bir insan bağırmış olsaydı eminim tüm mahalle
ayağa kalkardı.. ve tahmin ettiğiniz gibi sabahladım.ister inanın ister
inanmayın o günden sonraki gün rüyamda başıma gelen şeyin sebebini
gördüm.rüyamda gördüğüm karabasan dı.ve ben onu boynundan atkı ile
bağladım.öyle bir suratı var dı ki.zenci bir insanı düşünün.ama yüzü
dümdüz.sanki kafasında siyah bir çorap geçirilmiş gibi.ve ben onun
yüzünü görüp onu boynundan bağladıktan sonra,yani4 yıldır sadece
cinlerle uğraşıyorum.karabasan bir daha bana gelmedi..
kızılırmak dolusu sevgilerimle
bundan 4 sene falan evvel.bir pazar günü yatağa yattım.pazartesi
okula gidecektim.ben genelde pazar günleri asla uyuyamam ama nedense
uykumu almış olurum:)) neyse uyumaya çalıştım sanırım
başarmıştım.korkunç bir rüya gördüm.pek rüya değil gibiydi.yaa resmen
kendimi yatağımın üstünden izliyordum.ve başımda da bir şey var dı ya
cindi yada karabasan.o sırada uyandım.sırılsıklam olmuştum. yorganı
tepeme kadar çektim.gel de uyu şimdi.düşüne düşüne dalmışım.ve yine
oldu.uykuya tam geçeceğim sırada ayak parmaklarımdan yukarı doğru bir
ağırlık çöküyo ve kımıldayamıyorum ve sesimi duyuramıyorum.o şekilde 3.4
defa oldu beni uyutmadı.ben sinirlendim ve yatakda doğrularak ana avrat
sövdüm.yemin ederim.ve asıl olay bundan sonra başladı.sağa döndüm.nefes
almaya yetecek kadar bir boşluk bıraktım yorganda.daha dalmamıştım
bile.hani otobüsde uykuya dalacağınız sırada kafanız aşağıya düşerken
uyanırsınız ya bende tam o pozisyondaydım.tam o sırada ufak bir titreme
beni sersemleştirdi.uyandım.yorgan neredeyse göğsüme kadar inmişti.ve
yavaş yavaş bedenime bir ağırlık çökyüğünü hissettim.dua okumaya
başladım.ama ayetel kürsi nin sonu gelmiyodu.sure bitmiyodu.ve olan oldu
işte.sanki biri boğazımı sıkıyordu.nefesi yok denilecek kadar az
alıyodum.hatta boğulacağımı bile sandım.ardından cinmi yoksa karabasan
mı bilemem tamamen bedenime yerleşti ve ben bunu bütün iliklerimde dahi
hissedebiliyordum.aniden gözlerim açıldı.ama bedenimi
kımıldatamıyordum.gözlerimle yukarıya bakmaya çalıştım ama olmadı.aradan
4 yıl geçmesine rağmen hala hissedebiliyorum.o şey suratını boynuma
kadar uzattı ve ben nefes alışını bile hissettim.tamam dedim ya ben
ölüyorum.ve ardından uyuşmuş bedenime bağlı kolumu kımıldatabildiğimi
hissettim.ani bir reflexle elimi boynuma götürdüm.ve duvar gibi soğuk
ama canlı bir şeye dokundum ve ardından üzerimde ki ağırlık yavaş yavaş
yok olmaya başladı.elimi biraz daha kaldırdığımda yorganı
tuttum.başından sonuna kadar uyanıktım.o şey gittiğinde hemen doğruldum
ve etrafıma baktım.17 yaşında idim o zaman. annemin yanına gidemedim.bir
şeyler beni göndermedi. olay aynen bu şekilde geçmişti. hımm bir de
ogece yine tam uyuyacakken orhaann!diye biri bağırdı.ses penceremin
dışından geliyodu.yemin ederim.öyle bir sesti ki benden başka kimse
duymadı buna eminim.eğer bir insan bağırmış olsaydı eminim tüm mahalle
ayağa kalkardı.. ve tahmin ettiğiniz gibi sabahladım.ister inanın ister
inanmayın o günden sonraki gün rüyamda başıma gelen şeyin sebebini
gördüm.rüyamda gördüğüm karabasan dı.ve ben onu boynundan atkı ile
bağladım.öyle bir suratı var dı ki.zenci bir insanı düşünün.ama yüzü
dümdüz.sanki kafasında siyah bir çorap geçirilmiş gibi.ve ben onun
yüzünü görüp onu boynundan bağladıktan sonra,yani4 yıldır sadece
cinlerle uğraşıyorum.karabasan bir daha bana gelmedi..
kızılırmak dolusu sevgilerimle
Halk arasında karabasan diye tabir edilen uyku felcine yakalanmışsınız. Her gece olmaz ama arada bir olur, ben alıştım artık ona. Her gece oluyor fark ediyorum uyanmayı da başarıyorum. 
